• Αλλά ρύσαι ημάς 

    Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)
    Εγεν' αυτό του πιδί αλλά ρύσ' ημάς (πολύ άτακτο, πολύ κακό)
  • Ας βράζ' μι του ζ'μι τ' 

    Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)
    Δεν πρέπει να εκδικούμεθα τους υπό της τύχης και της μοχθηρίας των καταστρεφομένους
  • Σαν ου μπέης στ' άχυρα 

    Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)
    Ειρωνικώς επί δυσκολίας διά τα προς σματικήν ανάπαυσιν