Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής
Αποτελέσματα 42-61 από 241
-
Δ'λειά, δ'λειά, μή μόν' μάγ'λα κί κουλιά!
(1952)Λέγεται κι προτροπή πρός τους αρεσκομένους εις την καθιστικήν ζωήν, ότι δέον να την αποφύγουν ως επιβλαβή από πάσης απόζεως -
Δαν'κά κι' αγύρ'στα
(1952)Λέγεται για τους δανειζομένους και εκ συστήματος μη εκπληρούντας τας υποχρεώσεις των -
Δε bατάει σι σάπχιου σανίδ'
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν για κείνους που για κάθε εργασίαν των λαμβάνουν όλα τα μέτρα -
Δε bουρεί ν' αdαμώσ' τ'ς δυο άκρις
(1952)Λέγεται για τους δυσπραγούντας,ελλείψει οικονομικών μέσων,ότι ουδέποτε θα ευρεθούν εν γαλήνη. -
Δε dου λέω σι κανέναν, μόν' στου μύλου κι στου παζάρ'
(1952)Λεγεται ως ειρωνεία δια τους ισχυριζομένους ότι θα κρατήσουν το εμπιστευτικόν μυστικόν -
Δε μιτρούν μι τη θ'κή σ' τ' bήχ'
(1952)Λέγεται η προειδοποίηση απειλής, για κείνους που σκέφτονται να προβούν εις αυθαίρεστα -
Δυό καρπούζια στ'ν αμασκάλ' δε bαίρνουdι
(1952)Λέγεται ως συμβουλή εις τους ασχολουμένοις εις επιχειρήσεις, οτι είναι αδύνατος η σύγχρονως επιδίωξης πολλών τοιούτων -
Δώδεκ' Απουστόλ' καθένας με του dέρτι τ'
(1952)Λέγεται εις ένδεικτικόν προκειμένου περί πολλών, που καθένας μεριμνά περί ιδίας ωφέλειας -
Έλα, μπαμπά, να σι δείξου που το 'χ' η μάννα μου
(1952)Λέγεται ως ειρωνεία προς τους κατωτέρους που θέλουν να επιδείξουν εις τους ανωτέρους των περίσσια εξυπνάδα -
Έμ γαλάτα, έμ μαλλάτα, έμ' τ' αρνιά θηλ' κά
(1952)Λέγεται γιά κείνους οι οποίοι εις όλας γενικώς τάς επιχειρήσεις των επιτυγχάνουν -
Έμ σ' ίσ', έμ κεμπάπ!
(1952)Τούρκικη: καί σούγλα καί ψητό. Λέγεται ως ενδεικτικόν τού πλεονέκτου, ο οποίος τά θέλει όλα δικά του, καί χωρίς τήν παραμικράν ζημίαν -
Ένας νους, κι' αυτός ρουκαίϊκους
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν της εν πολλοίς επιπολαιότητος των Ρωμιών -
Έχασι κι τ' αυγά κι του καλάθ'
(1952)Λέγεται για κείνους,των οποίων όλα τα προμελετώμενα σχέδια αποτυγχάνουν. -
Είδις γέρουν παλαβόν, είνι 'που τα νιάτα τ'
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι αι κακαί έξεις συνοδεύουν τον άνθρωπον μέχρι γήρατος -
Είμαστι για τα παν'γύρια
(1952)Λέγεται ειρωνικώς για κείνους, που ευρίσκονται εις πολύ γελοίαν κατάστασιν -
Είπ' ου γάϊδαρους του bέτ'νου: Αί! Κιφάλα!
(1952)Λέγεται για κείνους, οι οποίοι μόνον των άλλων τα ελαττώματα βλέπουν -
Είπαν του λουλό να χέσ', έκατσι κι' ξικουλώθ'κι
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν εκείνων, οι οποίοι, ενώ ευτυχούν, εννοούν εκ συστήματος να είναι πάντοτε μεμψίμοιροι -
Είχαμι βαριά τη γριά, φάσκιουσιν κι ου γέροντας
(1952)Λέγεται όταν σε μια σοβαρά στενοχωρία προστίθεται και άλλη