Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Σταμπόλας, Π."
-
Μιλήκανε του ευγενικού τσ' απηλοήθη που είχε
Σταμπόλας, Π. (1933)Δηλαδή ότι το χρήμα ξέρει και ομιλεί -
Ντράπου του ένανε, ντράπου τον άλλονε, παιδί με τον άντρα μου δεν έκαμα
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Ο αλέχτορας τσ΄ο έρωτας είν΄αδέρφια
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Ο τσαιρός φέρνει τα ξύλα τσ΄ο χειμώνας τ΄αγοράζει
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Ό,τι έχει η τσοιλιά, τα βγάζει η κανάτα
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Όποιος βιάζεται σκοdάβγει
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Όποιος δε χάρη την αυγή μηδέ το μεσημέρι
Σταμπόλας, Π. (1933) -
Όποιος σκάβγει το λάκκο του άλλου, πέτει μέσα μοναχός του
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Όποιος χέζει στη θάλασσα, το βρίστσει στ' αλάτι
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Όσα κρύβει η τσουλιά, τα βγαίνει η κανάτα
Σταμπόλας, Π. (1933) -
Όταν πιάνει ο θείος τη θειά σου, σύ κατσούλωνε τ' αυτιά σου
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Ούτε του ατζέλου του νερό δε δίνει
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Πό τούτο τό πανάτσι είν' τσαί τούτο τό κομματάσσι
Σταμπόλας, Π. (1914)Εις απορίαν: ποίνος έμοιατσε τούτο τό θηλυκό; απάντηση -
Που είχανε μαλλιά τα χάσανε τσαι οι κασίδες τα ποτάξαν
Σταμπόλας, Π. (1933)Ερμηνεία: Επί περιουσίας όταν την έχασαν και την απέκτησαν οι μη έχοντες, ένεκα ατυχών περιστάσεων -
Πούχαν τα μαλιά τα 'χάσαν τση οι κασσίδες τα 'ποτάξαν
Σταμπόλας, Π. (1914)