Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 134-153 από 237
-
Μπατχαβά ξίδ', γλυκότερου π' του μέλ'
(1952)Λέγεται ειρωνικώς για κείνους που δεν θέλουν να εξοδεύσουν πολλά, και τούτου ένεκα προτιμούν πράγμα έστω και κατωτέρας ποιότητος -
Μπήκιν μέσα ου Δισπότ'ς
(1952)Λέγεται ειρωνικώς για τις νοικοκυρές, που εξ αμελείας τσικνώνουν το φαγητόν -
Μπίτσ' σι ου γάμους κι η χαρά, μάσ' τα χλιάρια, πιθιρά!
(1952)Λέγεται ως προτροπή προς επάνοδον εις την τάξιν μετά πάροδον εκτάκτου τινος συμβάντος -
Να 'σι κι συ!
(1952)Λέγεται για συμβουλή για κείνους, οι οποίοι την διαχείρησιν της περιουσίας την εγκαταλείπουν εις άλλους -
Να μιλάς μον΄ του Σαββάτου
(1952)Λέγεται ως απαγόρευση προς εκείνους, που αυτόκλητοι επεμβαίνουν στη συζήτηση -
Να σι πη ου παπάς που φτι, κι΄ου διάκους που κιφάλ'
(1952)Ερμηνεία: Έμμεσος κατάρα υπό τύπον ευχής -
Να φκιάης κινούργια σακκούλα!
(1952)Λεγέται ειρωνικώς προς τους δανειστάς, ότι από μερικούς οφειλέτα, δεν πρέπει να έχουν ελπίδα, επιστροφής του δανείου -
Νά 'ταν η ζήλεια ψώρα, θα γιόμουζ' όλ' η χώρα
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι η ζούλεια δεν είναι κολλητική αρρώστεια, αλλ' έμφυτος -
Νε η γάτα, νε η ζημιά τς!
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν δι εκείνους, που κατορθώνουν μεθ' εκάστων πράξιν να θέτουν τα πράγματα στην θέσιν των -
Νε σκόρδου έφαγι, νε σκουρδές βρουμάει
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικών εκείνων, που και μετά την κακήν πράξιν κατορθώνουν να παρουσιάζωνται κι οι α8ωότεροι του κόσμου -
Νηστεύ' ου δούλους του Θεού; Νηστεύ' γιατί δεν έχ!
(1952)Λέγεται ως ειρωνείαν για κείνους, των οποίων η πίστης δεν βασίζεται επί πεποιθήσεων, άλλ' είναι συνέπεια ανωτέρας βίας -
Νύφ' κι αν δε γίν' κα, απ' τουν πλουκό αγνάντιζα
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν των ημιμαθών εκείνων, που φαντάζονται ότι γνωρίζουν τα πάντα -
Ξέστιρους ουρανός αστραπές δε φουβάτι
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν του ότι πάσα κατηγορία ή συκοφαντία θέλει καταπέσει αφ' εαυτής, όταν ο περί ού πρόκειται είναι αθέος -
Ξουπίσου κι του βασιλιά τουν βρίζουν
(1952)Λέγεται για κείνους οι οποίοι δεν έχουν το θάρρος να πουν εις τον απέναντί των τα σφάλματα του κατά πρόσωπων -
Ξύν΄ κ΄λιες κι΄ φκιάν΄ μαχραμάδις
(1952)Λέγεται ως ενδεικτικόν οι οποίοι για να δικαιολογηθούν και απέναντί του εαυτού των, ασχολούνται με τιποτένια εργασία -
Ο λύκος έχ' τόνουμα, μα η αλ'πού τη χάρ'
(1952)Λέγεται εις ενδεικτικόν των επιτηδείων εκείνων, που κατορθώνουν με την δεξιοτεχνείαν των να ενοχοποιήσουν τους άλλους -
Ό,τ' δίν'ς, παίρν'ς
(1952)Λέγεται ώς ενδεικτικόν του ότι αναλόγως του καταβαλλομένου κόπου θά τύχης και αποτελέσματος