Πλοήγηση Παροιμίες ανά Συλλογέα "Σταμπόλας, Π."
-
Καλά ήτανε, άνδρα μου να μην έρθης, μα τώρα που ήρθες κάσε να φάμε
Σταμπόλας, Π. (1933)Η παροιμία εννοεί μιαν γυναίκα ήτις απήντησεν ούτω εις τον άνδρα της, όταν ούτος την συνέλαβε επ' αυτοφώρω τρώγουσαν μετά του εραστού της εν τη οικία της. Λέγεται όταν θέλουν να παραστήσουν την αυθάδειάν της -
Καρτερεί, γραιά περούμενη νάρθη το καλοτσαίρι
Σταμπόλας, Π. (1933)Το περούμενη ίσως εννοεί να περιμένη -
Λύκον εκουρεύανε τσαι τσείνος τήραζε πούθε παν τα πρόβατα
Σταμπόλας, Π. (1933)Ερμηνεία: Επί ανθρώπων οίτινες έχουν πάθει συμφοράν κι εκείνοι προσέχουν εν απολαύσεις -
Μιλήκανε του ευγενικού τσ' απηλοήθη που είχε
Σταμπόλας, Π. (1933)Δηλαδή ότι το χρήμα ξέρει και ομιλεί -
Ντράπου του ένανε, ντράπου τον άλλονε, παιδί με τον άντρα μου δεν έκαμα
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Ο αλέχτορας τσ΄ο έρωτας είν΄αδέρφια
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Ο τσαιρός φέρνει τα ξύλα τσ΄ο χειμώνας τ΄αγοράζει
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Ό,τι έχει η τσοιλιά, τα βγάζει η κανάτα
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Όποιος βιάζεται σκοdάβγει
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Όποιος δε χάρη την αυγή μηδέ το μεσημέρι
Σταμπόλας, Π. (1933) -
Όποιος σκάβγει το λάκκο του άλλου, πέτει μέσα μοναχός του
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Όποιος χέζει στη θάλασσα, το βρίστσει στ' αλάτι
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Όσα κρύβει η τσουλιά, τα βγαίνει η κανάτα
Σταμπόλας, Π. (1933) -
Όταν πιάνει ο θείος τη θειά σου, σύ κατσούλωνε τ' αυτιά σου
Σταμπόλας, Π. (1914) -
Ούτε του ατζέλου του νερό δε δίνει
Σταμπόλας, Π. (1914)