Αναζήτηση
Αποτελέσματα 131-140 από 1173
Η καλή νοικοτζυρά που την αυλήν της φαίνεται
(1940)
Όταν διατηρείται καθαρά αποδεικνύει ότι και η νοικοκυρά είναι καλή και καθαρά...
Μεμ περιπαίξεις, να μεμ περιπαιχτής
(1940)
Ουδείς αναμάρτητος. Θα σφαλώμεν και εμείς κάποτε και θα γελώσιν εις βάρος μας...
Ναταν που να γίνονταν οι παπαδκιές φοράες, τζ' οι κόρες τους αρκόμουλες, τζ' εμείς αγοραστάες
(1940)
Ερμηνεία: Επί σκέψεως και προθέσεων παραλόγων και ανεπιτεύκτων...
Στου λωλού το στόμαν περισσεύκει το γέλοιον
(1940)
Η λέξις λωλός, ως τρελλός, δεν είναι εύχρηστος εν Κύπρω. Η λέξις λωλός, εις άγιον Θεόδωρον, Κοφίνου και αλλαχού σημαίνει βωβός. Ο κωφάλαλος ευρίσκεται εις ην και ο τρελλός θέσιν...
Έναδ δαχτύλιν κρασίμ πίννει
(1940)
Λέγεται επί ομψθιών διφορουμένων...
Η παροιμία προήλθεν εκ του εξής μύθου: Ένας παπάς καταγγελθείς εις τον Μητροπολίτην ότι πίννει κρασίν, και ερωτηθείς απήντησε ότι πίννει ένα δαχτύλιν. Οι χωρικοί έσπευσαν να εξηγήσουν οτι πρόκειται περί ενός δαχτύλου κατά μήκος και ότι επειδή του...
Η παροιμία προήλθεν εκ του εξής μύθου: Ένας παπάς καταγγελθείς εις τον Μητροπολίτην ότι πίννει κρασίν, και ερωτηθείς απήντησε ότι πίννει ένα δαχτύλιν. Οι χωρικοί έσπευσαν να εξηγήσουν οτι πρόκειται περί ενός δαχτύλου κατά μήκος και ότι επειδή του...
Εν το κοράσιν του Κουσέττου
(1940)
Φέρεται πως κάποιος Κουσέττος είχεν ωραίαν θυγατέρα η οποία προσεποιείτο την υπερβολικά τιμίαν, ενώ εν κρυπτώ και παραβύστω ωργίαζε. Λέγεται επί προσώπων προσποιουμένων τον καλόν και τίμιον...
Που του αναθεματισμένου το μαντρίν, με ρίφιν, με αρνίν
(1940)
Αναθεματίζονται δια θρησκευτικούς λόγους, οι αρνησιπάτριδες δε κρίνονται εκτός κοινωνίας καθώς και οι επιμέμπτου συμπεριφοράς. Τέκνον τοιούτων γονέων, δια λόγους κληρονομικότητος αλλά και διά το σοβαρόν του στίγματος, δεν είναι επιθυμητόν...
Σήμεροδ δικόσ σου, τζαι το πωρνόδ δικόμ μου
(1940)
Η τύχη είναι άστατος και ευνοείται πότε τον ένα και πότε τον άλλον...
Εν εν η αγάπη της Τουρτσιάς, εν η απελπισία
(1940)
Δι' όσους πράττουσι κάτι εξ' ανάγκης και όχι κατ' ιδίαν βούλησιν και αντίληψιν...
Πέθανε να σ΄ αγαπώ, τζαι ζιέ να σ' έχω μάσην
(1940)
Και αν συνεπαθούμεν τινα, δεν έχομεν λόγους θανόντα, πλέον να τον μισούμεν. Τους ζώντας όμως παρέχεται κάποτε αφορμή να μισήσωμεν και να αποστραφώμεν...