Αναζήτηση
Αποτελέσματα 41-50 από 104
Θα πάω να κάψω τη θάλασσα – Αμ κάϊτ' η θάλασσα; - Δε θα κάνη τσίζ;
(1940)
Ερμηνεία: Επί ανθρώπων που αρκούνται έστω και εις ελάχιστον αποτέλεσμα
Τ' Αγίου dγιά αdγειώνετ' η χ'μώνας
(1940)
Dγιά = Αντρέα
Νιός καρπός καινούργιο φως
(1940)
Η παροιμία προέκυψε από την συνήθειαν να σταυρώνουν με το νιό ψωμί τα μάτια τους και να λένε τη φράση. Ύστερα τη λένε γενικά για την αξία της νέας εσοδειάς
Η αλεπού ήdο εκατό χρονώ και τ' αλεπέλλ' εκτό δέκα
(1940)
Μια αλεπού στεκόdαν έφνα πέρα. Είχε καρσίν μιαν ώρα μακρυά, φωτιά. Η αλεπού στεκόταν ορθή. - Τί κανεις μάννα; ρωτήσε τ΄αλεπόπουλο. - πυρώνομαι, παιδί μου. - Τ' αλεπόπουλο ύστερ' από λίγο άρχισε να τσιρίζει – τί έπαθες παιδί ...
Πες μου το dάμ' κι' γω σου λέω τ' bόρτα
(1940)
Το dάμι = παράσπιτο μικρό στην αυλή, που χρησιμεύει γι' αχυρώνας, σταύλος, αποθήκη
Κ'τσοί στραβοί στον άη Παντελεήμονα, και τσ' αρωστ' μένοι στ'ν Αγιάσσο
(1940)
Στην Αγιάσσο υπάρχει ο ναός της Θεοτόκου, όπου κατά την πανήγυριν του Αυγούστου συγγεντρώνονται οι άρρωστοι προς θεραπείαν (15 Αυγούστου)
Μ' κεό αλών, κονdά βροχή μεγάλ' αλών, μακρυά βροχή
(1940)
Δηλαδή, στο φεγγάρι, μετεωρολογική παροιμία