Αναζήτηση
Αποτελέσματα 91-100 από 152
Το θέλει βρεμένο το παξιμάδι
(1957)
Το λέγανε για τους πολύ τεμπέληδες. Και πάνω σ' αυτό διηγούνταν, πως σ' ένα τεμπέλη πολύ πεινασμένο δώσανε ένα παξιμάδι κι αυτός το γύρευέ βρεμένο. Ανάλογη ιστορία Πολίτου Παροιμίαι Γ, 247...
Αλλού τα κακαρίσματα κι' αλλού γεννούν οι κότες
(1957)
Για κάτι που γίνεται όχι όπου και όπως πρέπει...
Τί 'μαι 'γώ; αμπασόκλαδο;
(1957)
Αμπασόκλαδο = το κλαδί τής “αμπασάς”, τής εισόδου τού κτήματος (“εμβασιά” από τό εμβαίνω). Με ξερόκλαδα συνήθως καί κατά πρόχειρο τρόπο κλείνανε τίς “αμπάσες” τών αμπελιών. Είδος παραπόνου κάποιου πού φαίνονταν πώς τόν περιφρονούσανε...
Δυό οχτροί σ' ένα προσκεφάλι
(1957)
Λέγανε όμως και αναλυτικώτερα: ''Ο Θεός ταίριαξε δυό οχτρούς σ' ένα προσκεφάλι''...
Το αντρόγυνο, μια εικόνα πράγματι πολύ εκφραστική...
Το αντρόγυνο, μια εικόνα πράγματι πολύ εκφραστική...
Ο Θεός σχωρέσ' τα πεθαμένα σου
(1957)
Παράκληση ή και επικρότηση...
Ηύρες άγιο ν' ανάψεις κερί
(1957)
Για τους κακότροπους και τους τσιγγούνηδες, όταν καμιά φορά τους γυρεύουν κάποιαν εξήγηση...
Έχεις αγά; 'Εχεις κι αρκά
(1957)
Όταν έχεις ισχυρούς προστάτες, τότε και υπολογίζεσαι...
(2) Τουρκ.= στήριγμα...
(2) Τουρκ.= στήριγμα...
Έχει τραχανά απλωμένο
(1957)
Εννοείται “στο σκοινί” όπως την λέτε αλλού την παροιμία και που στα Βούρλα μάλλον το παραλείπουνε. Το εφαρμόζανε για όσους αντιμετωπίζανε μια κατάσταση με αφελή μακαριότητα. Η αρχή της παροιμίας πρέπει να αποδοθεί πράγματι, στο ανέκδοτο του...
Βάνω αγκίλια
(1957)
Ραδιουργώ, προκαλώ έριδες και παρεξηγήσεις. Λέγανε ενίοτε: βάνω μπισμπίλια με την ίδια έννοια...
Μπισμπίλια=ραδιουργίες, υποκινήσεις...
Μπισμπίλια=ραδιουργίες, υποκινήσεις...
Ανακατωμένος ο ερχόμενος
(1957)
Σε περιπλοκές και κακονοικοκυρεύματα...