Αναζήτηση
Αποτελέσματα 241-250 από 255
Από τ' αυτί κι στου δάσκαλο
(1936)
Λέγουνταν περί της αμέσου ενέργειας, τόσο για σοβαρές περιπτώσεις όσο και για αστείες....
Σ' λουγιέται σα dου γ' ρούν π' θα gλάσ'
(1939)
Δια τα παιδιά, όταν ηρωτώντο και δεν απήντων, είτε λόγω ενοχής είτε λόγω αμηχανίας....
Τσ' γηργιάς του ριζοπίλαφο
(1937)
Το ριζοπίλαφο θεωρούνταν κοινό φαγητό. Και όταν επανειλημμένα μιά οικογένεια έτρωγε το αυτό φαγητό, ελλείψει άλλου, το έλεγαν με κάποια δυσφορία...
Κατυλάει τον Άδ' με τα σάβανα
(1938)
Εσήμανε τον πολύ σπάταλον και λαίμαργον άνθρωπον. Ελέγετο συνήθως δι' οικογενείας πολυεξόδους...
Αγάλια - αγάλια περπάταε, για να μη bέσ' να οι τρεμσούλες
(1938)
Την έλεγαν εις τους γάμους, συμβουλεύοντας την νύφην να περπατή σιγά σιγά. Κατάντησε όμως ειρωνεία και ελέγετο δια τους άνευ αιτίας βραδυπορούντας, προ παντός εις τα παιδία...
Να π'χύζεται του gαβαλάρ' που κρέμ'dαι τα ποδάρια
(1938)
Όταν τινές υπόπτου ενδιαφέροντος εστενοχωρούντο δι' επικειμένη υποθετική ζημία τρίτων και καθίσταντο ούτω γελοίοι...
Θάμασμα, μωρέ Μανώλ', δυό σταφύλια σ' ένα κλήμα!
(1937)
Η παροιμία αυτή λέγοταν ή με προσποιητό θαυμασμό ή ερωτηματικά, και αφορούσε τοις ανθρώποις οι οποίοι εκπλήττονταν με σύνηθη πράγματα...
Ας έβγαινε η γήλιος κι' ας μη με πύρωνε
(1939)
Παράπονον μητήρων που δεν εισηκούοντον απο τα τέκνα των : “ Ας έκαμνες και συ οτ'σ' έλεγα, κι' ας έβγαινε η γήλιος κι' ας μη με πύρωνε...
Τση γ΄ναίκας τη δ΄λειά τ΄ν έφαγε η πετ΄νός
(1939)
Περί της ελαχίστης παραγωγής της γυναικός εν συγκρίσει μετά της πτάυσης του ανδρός
Θέλ΄ να το ΄χ το κούτελο να κατεβάζ΄ ψείρες
(1937)
Δηλαδή : ο λαός πιστεύει ότι ο άνθρωπος γίνεται ό,τι από φύση του είναι