Πλοήγηση ανά Τόπο καταγραφής
Αποτελέσματα 238-257 από 317
-
Ράβε ξύλωνε δουλειά να μή σού λείπη
(1929)Αναφέρεται σε κείνους, οι οποίοι δεν έχουν τι να κάμουν και ασχολούνται νωχελώς περί τι, το οποίον δεν κατορθώνουν να τελειώσουν -
Ρίχνεται από σοινί σε παλούκι
(1929)Δια να αποφύγουν μερικοί τον έλεγχον δεν απαντουν εις τας ερωτήσεις μας, αλλά περιστρέφουν την απάντηση εις άσχετα και αυναρτητα προς την ερώτησιν -
Σ' αγαπώ κυράμ' να κλάνης, αλλά μη παρά το ξεκάνης
(1929)Ερμηνεία: Έχει τα όρια της και η υπομονή -
Σ΄ εγύρευα με το κερί και σ΄ εύρα με τον ήλιο
(1929)Λέγεται τότε όταν τυχαίως συναντώμεν ένα άνθρωπον, τον οποίον προ πολλού εζητούμεν -
Σάν δέν θέλ΄ς να θερίσης μάσε ρόβη
(1929)Λέγεται επ΄ εκείνων, οι οποίοι ενώ έχουν μίαν καλήν εργασίαν, την αφήνουν για να βρουν άλλην ευκολώτερη, αλλ΄ αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να εργασθούν σε δουλειά ασυγκρίτως δυσκολώτερη της πρώτης. (Το μαζεύουν ρόβην ως ... -
Σήκωσ' τον ένα και βαρ' τον άλλο
(1929)Όταν είναι ένας εξ ίσου ανίκανος ή κακός με έναν άλλο αμφότεροι δε ακατάλληλοι για μια δουλειά, λέμε αυτήν την παροιμίαν -
Σκάζ' βουβάλια
(1929)Είναι πολύ επίμονος εις τας ιδέας του, ώστε και αυτοί οι ατάραχοι και υπομονητικοί βούβαβου δύνανται να σκάσουν από την άκαμπτον επιμονήν του -
Σκουφώνει ξεφουσκώνει
(1929)Λέγεται περί ενός σπατάλου που ζη πάντοτε με χρέη, τα οποία δεν προσπαθεί να εξοφλήση -
Στην αναβροχιά καλό είν' και το χαλάζι
(1929)Λέγεται τότε όταν στην έλλειψη και το ελάχιστον κάτι μας ωφελή -
Στην καλή τη γίδα κρεμούν κουδούνι
(1929)Οι άνθρωποι από φθονον και κακεντρέχειαν είναι επιρρεπείς εις το να συκοφαντούν πρόσωπα ικανά και σημαίνοντα -
Στην καλή τη μηλιά ρίχνουν το λιθάρι
(1929)Οι άνθρωποι από φθονον και κακεντρέχειαν είναι επιρρεπείς εις το να συκοφαντούν πρόσωπα ικανά και σημαίνοντα -
Στο λόγγο τρώει ο λύκος το γομάρι, στο σπίτι γίνεται η ζημιά
(1929)Δεν έχει ουδεμίαν σχέσιν ο τόπος ες τον οποίον εγένετο μία ζημία εις βάρος μας. Και αν ο τόπος είναι μακράν, η ζημία πάντοτε μας φθάνει -
Στομ πάτο ξουρίζουν το γαμπρό
(1929)Δεν πρέπει να βιαζώμεθα εις τας κρίσεις μας, αλλά να αναμένωμεν και το τέλος της εκβάσεως -
Στομ πάτω ξουρίζουν το γαμπρό
(1929)Πρέπει να αναμένωμεν το τέλος μιας πράξεως για να δυναμεθα ασφαλείς να κρίνωμε περί αυτής -
Σύρε στο γάμο να πής και του χρόνου
(1929)Λέγεται επ' ανθρώπων αφελών και ηλιθίων αγνοούντων και αυτάς τας στοιχειώδεις ευχάς -
Τ' Άι – Μηνά σου μήνυσα και τ' Άι – Φιλίπ' αυτού είμαι
(1929)Λέγεται περί της πρώτης χιόνος ήτης κατά το β΄δεκαήμερον του Νοεμβρίου επισκέπτετα τα ορεινά χωριά της επαρχίας μας