Πλοήγηση ανά Ευρετήριο πηγών
Αποτελέσματα 43-62 από 140
-
Κάθε δίκιο δεν βαρεί, κι αν βαρέση δεν πονεί
Αληθής και δικαία ανταπόδοσις, οιονδήποτε προξενούσα, ευρίσκει ευχάριστον υποδοχήν -
Κάθισε πράμα σπίτι μου, και λόγια μη μου φέρνεις
(1912)Όπως το δάνειον, ούτε και το χρησιδάνειον δεν ευνοείται υπό της λαϊκής συνειδήσεως. Ο κυριώτερος λόγος είναι αι έριδες αι επακολουθούσαι κατά την επιστροφήν του χρησιδανεισθέντος -
Κάτσε ήλιο, κάτσ' εργάτη
Ειδικός προσδιορισμός των εγάσιμων ωρών και δη του χρόνου της παύσεως της ημερησίας εργασίας. Το λαϊκόν δίκαιον θέτει την 'δυσιν του ήλιου ως έσχατον όριον διαρκείας της εργασίμου ημέρας -
Καταραμένο μου παιδί, καλέ μου κληρονόμε
(1912)Εν τη παροιμία ταύτη ανευρίσκομεν την αντίθεσιν των αισθημάτων των γονέων προς τα τέκνα αφ' ενός και της ιδιότητος του κληρονόμου αφ' ετέρου, ήτις είναι κατά κανόνα αναφαίρετος -
Μάρτυρας έβγ' αν ευκαιρής, κι αν έχης εγγυήσου
Οι μάρτυρες θεωρούνται μέν ως συνηθέστατον αποδεικτικόν μέσον, αλλ' η λαϊκή συνείδησις δεν φαίνεται αναγνωρίζουσα των υποχρεώσιν, ήν έχει πας άνθρωπος να μαρτυρή επί δικαστήριον και δυσμενώς διάκειται προς την μαρτυρίαν, ... -
Μην είμαι πραματευτής να σταθώ στο λόγο μου;
(1912)Ενταύθα περιέργως τονίζεται η υποχρέωσις των εμπόρων προς τήρησιν των υπεσχημένων, εξαγγέλλεται δε ούτω η πίστις εκείνη εφ' ης το εμπόριον και οι περί αυτου ειδικοί νόμοι θεμελιούνται -
Μοίρα να χουν τα προικιά, κι' ας είν' και κρεμμυδενια
(1912)Το ηθικόν στοιχείον του γάμου κείται υπέρ το πολιτικόν και περιουσιακόν -
Μονό το κάνεις, διπλό το λαβαίνεις
Η παροιμία έχει υπ' όψιν την περίπτωσιν της υπ' αυτού του παθόντος ενεργουμένης ανταποδόσεως, ήτις ως γνωστόν, τον τύπον της εκδικήσεως περιβαλλομένη ουδέποτε ή σπανίως ισούται προς την πράξιν. Εκδηλος επίσης η παροιμία ... -
Μυρίσου κι' έπαρα
(1912)Δηλαδή η αγορά πράγματος τινος πρέπει να γίνεται επί δείγματι και επί δοκιμή (liutio ad gustum) -
Να καβούρους, δός μ' αλεύρι
Το πρός ανταλλαγήν διδόμενον δέον να ή ισάξιον του λαμβανομένου αντικειμένου. Η παροιμία λέγεται ειρωνικώς διά τους αντίθετον προτείνοντας -
Να κουκιά και δός μου φάβα
Το πρός ανταλλαγήν διδόμενον δέον να ή ισάξιον του λαμβανομένου αντικειμένου. Η παροιμία ειρωνεύεται το αντίθετον