Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Οικονόμου, Μάνθος Κ."
-
Είνι σκιουτ' κη
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Είπ' η χέσου τ'ς κατούρους φύγ' απ' ίδω τι βρουμάς
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον ονειδίζοντα άλλον δι' ελάττωμα τι, ενώ ο ονειδίζων έχει αυτό εκατονταπλάσιον -
Είπ' ο διάουλους να γίν' ς κι έγινις
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Είπ' ου γάϊδαρους τουμ πιτινό κιφάλα
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον ονειδίζοντα άλλον δι' ελάττωμα τι, όπερ ο ονειδίζων έχει -
Είπ' ου διάουλους να γέν' κι γίν' κι
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Είπα ξείπα
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Ερμηνεία: Επί των ασυστόλως απαρνουμένων τας υποσχέσεις των -
Είπαμι ν' αιάσουμι κι ξιπαϊάσαμι
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον έχοντα ελπίδας κέρδους δια τιν υπόθεσιν ή εργασίαν και ζημιούντα -
Είπαν τ' ζουρλόυ να χέσ' κ' εκάτσι κι ξικουλώθ'κι
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Δια τον διαταχθέντα να φέρη ολίγον τι και ούτος φέρει όσον δύναται πάρα πολύ -
Ειδ' ου Θιός τ' άδ'κου
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Επί αδικίας τιμωρουμένης ή αδίκων που παρεμπόπτουν εις αλλεπάλληλα δυστυχήματα -
Εμ'νι σαν η νύφ' μι τ'ν ουκνά
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Προς τους περιπαιχθέντας γελοιωδέστατα. Νεάνις τις εξαπατηθείσα υπό τινος, εστολίσθη, ως νύμφη, περιμένουσα, ίνα στεφθή μετ΄ εκείνον -
Εν τη απαλάμη και ούτω βοήσομεν
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Επέρασε ζωήν χαρισάμενος
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Επί την διελθόντην εποχήν τίνα χαρμόσυνη. Αυτόε στα νιάτα τ' πέρασε ζουήν χαρισάμενους -
Ερώτα εν τη απαλάμη κι ούτω βουήσουμεν κι έπειτα θα γίν' αυτό
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939) -
Εφίρ' ου βλάχους του τυρί!
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Προς τους απροσδοκήτους ωφελουμένους ή προς τους θεωρούντας ως παράδοξον τα συνήθως συμβαίνοντα. -
Εχ' που να κριμάσ' ν γκάππα τ
Οικονόμου, Μάνθος Κ. (1939)Έχει περιουσίαν τινά, εφ' ης να στηρίζεται