Πλοήγηση Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας ανά Συλλογέα "Βουζιανάς, Κωνσταντίνος"
-
Στα παλιά μου τα παπουτσια σου γράφω
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962)Το ξύρισμα αποτελεί την τελευταία προετοιμασία δια τον γάμον και από το έθιμο αυτό απέμεινεν η ανωτέρω λαϊκή παροιμία -
Στον πόλεμο σπαθί δεν δίδεται
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Στου κουφού τη πόρτα, όσο θέλεις βρόντα
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Στουν πάτο τον ξουρίζουν τον γαμπρό
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Τ' άλογα στρωμένα νιος αραμτωμένος
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Τ' αγώγι ξυπνάει τον αγωγιάτ'
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Τ' αψύ τού ξύδ' χαλνάει τ' αγγειό
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Τ' όνομά μας στο χωριό μας
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Τ'ς γειτόν'σας είνι νοστιμώτερον
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Ταχιά τον κλαίν
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Της νύχτας τη δουλειά την βλέπει η μέρα και τη γελάει
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Τι είν' ο κάβουρας, τι είν' το ζουμί του
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Τι σου χρειαζόνταν τ'ς σκρόφας τα τραγούδια
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962)Λέγεται επί ανθρώπων,οι οποίοι ανακατεύονται σε υποθέσεις που τους βλάπτουν -
Το αίμα νερό δεν γίνεται
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Το γινάτ' βγάζ' το μάτ'
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Το γκόρτσο πίσω έχει την ουρά του
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Το έξυπνο πουλί απ' τη μύτη πιάνεται
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962) -
Το καλό το μήλο η σκρόφα το τρώει
Βουζιανάς, Κωνσταντίνος (1962)