Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Άκογλους, Ξενοφών Κ."
-
Ασ' στόμα-σ' και ση Θεού τ' ωτίν!
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Αντίστοιχο με το: Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί! -
Ασκητάς φορεί την γούναν κι η Λισάφ κρεμάν' την γούλαν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για να σατιρίσουν κανένα που καλοπερνούσε γενικά ενώ οι δικοί του κακοπερνούσαν και περιοριζόντανε να πάρουν ύφος κακομοίρικο. Η εικόνα είναι παρμένη από το φυσικό με τα πρόσωπα που αναφέρονται στην έκφραση. -
Ατό πα έχ' το φαλαμίδ'ν-άθε
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Κι αυτό έχει το θαλαμίσκο του, το ιδιαίτερό του διαμέρισμα. Λέγεται από πολύ χορτάτον, που θέλει να δικαιολογηθεί έτσι για να δεχτεί κάτι εκλεκτό που του προσφέρουν ή κι από κείνους που του το προσφέρουν πιέζοντάς τον να το δεχτεί -
Αψίματα κουρτά
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Φωτιές καταπίνει. Δραστήριος, γρήγορος στη δουλειά του, έξυπνος και τολμηρός -
Βελόν' να σύρτς αφκά 'κι ρούζ'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Βελόνα να ρίξεις χάμω δεν πέφτει. Πολύ πλήθος και συνωστισμός -
Βοσκάω τα μάτια μου
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Βούκα και τούρκισμαν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Μπουκιά και τούρκεμα – αλλαξοπιστία -Πολύ ακριβά φαγητά, ή και πολύ νόστιμα -
Βρακία συρ' κά
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Βρακιά τραβάει κάτω – αλλουνού, απειτητικός δραστήριος και ικανός -
Γαμπρός υιός κι γίνεται και νύφε θαγατέρα
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ο γαμπρός γιός δε γίνεται, ούτε η νύφη θυγατέρα -
Γέννα με, κι αν κι ομάζω σε, πάτ' κα και φούρξο με
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Γέννησέ με, κι αν δε σου μοιάσω, βάλε με χάμω και πνίξε με -
Γενάρ' ταγλάρ γιανάρ
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Έκφραση ελληνοτουρκική. Το Γενάρη ανάβουν τα βουνά (γιατί καίγονται πολλά ξύλα) -
Γι τ' ατέν άντρας κ' ευρέθεν και σκαφί' 'κ επελέκεθεν, ή και χαλκόν κ' εχαλαγιώθεν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για τα κορίτσια που δεν έχει ανοίξει ακόμα η τύχη τους για παντρειά, και με κάποια συμπόνοια, προπαντός όταν περνούσε λιγάκι ο καιρός τους -
Γι' αυτή άντρας δε βρέθηκε και σκάφη δεν πελεκήθηκε ή και τένζτερης δε γανώθηκε
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939) -
Για τ'είναν ψύλλον κάζ' το χαλίν
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Ερμηνεία: Λέγεται σκωπτικά για κείνον, που για παραμικρή ωφέλεια, ζημιώνεται πολύ περισσότερα, είτε άμεσα υλικώς, είτε έμμεσα ηθικώς -
Για τον οκνέαν πάντα έξεργος έν'
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Για τον τεμπέλη πάντα γιοργή με αργία είναι -
Γωνέαν λιθάρ' να γίνεσαι και γονέος να μη γίνεσαι
Άκογλους, Ξενοφών Κ. (1939)Αγκωνάρι να γίνεις και γονιός να μη γίνεις. Λέγεται με κάποια δυσφορία σε περιπτώσεις φροντίδων, ατυχημάτων και γενικά δυσκολιών, που συναντούν οι γονιοί για την ανατροφή, τη σπουδή και τις λαχτάρες, που δοκιμάζουν για τα ...