Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Σακελλαριάδης, Χ."
-
Τα δαχτυλίδια αν πέσανε τα δάχτυλα απομείνανε
Σακελλαριάδης, Χ. (1917)Ερμηνεία: Επί των πλουσίων των απολεσάντων μεν την προτέραν αυτών περιουσίαν αλλά δυναμένων εκ των λειψάνων αυτής να ζώσι χωρίς να ενοχλώσι τους άλλους, έτι δε διατηρούντων και την προτέραν ευγένειαν του ήθους -
Τα ίδια της συχωρεμένης
Σακελλαριάδης, Χ. (1919)Λέγεται όταν τις επαναλαμβάνη τας ιδίας αυτού κακάς πράξεις, ενώ ημείς ενομίζομεν ότι διορθώθη ή όταν ο καιρός εξακολουθή να είνε κακός ή και αι συνθήκαι, υφ' αις ζώμεν και παραμένουσι αι αυταί, εν ω ημείς αναμένομε βελτίωση. ... -
Τα λόγια που 'ναι ψεύτικα σαν του Μαρτιού το χιόνι. Όπου το ρίχνει από βραδύς και δεν το ξημερώνει
Σακελλαριάδης, Χ. (1919) -
Τα χίλαι σούρνει η φόρμα τα μύρια η φορεσιά του
Σακελλαριάδης, Χ.Σημείωση: Στίχος δημοτικού άσματος περιπέσων εις παροιμίαν -
Τη βλέπεις αυτή τη σιγαλοπαππαδίτσα;
Σακελλαριάδης, Χ. (1919) -
Τη Δευτέρα έχει σκόλη και την Τρίτη παρασκόλη, την Τετράδη και τη Πέφτη κοιτταζόταν στον καθρέφτη, και την Κυριακή ερώτα έχετε, γυναίκες, ρόκα;
Σακελλαριάδης, Χ. (1919)Ερμηνεία: Λέγεται επί των οκνηρών ή γενικώς επί εκείνων οι τίνες είναι πολύ αμελείς δια τας υποθέσεις των, εις ας θέλουσι να ενασχοληθούσι την τελευταία στιγμή -
Τη σοφία και τη γνώση το κρασί θα μου τη δώσει
Σακελλαριάδης, Χ.Ερμηνεία: Χαρακτηριστική των μεθύστων -
Της καλής προβατίνας κουδούνια της κρεμάνε
Σακελλαριάδης, Χ. (1919)Η προκείμενη παροιμία Λέγεται ίνα δηλωθή, ότι ο καλός άνθρωπος, ο εκλεγών ενόρκως το καθήκου του, πάντοτε θέλει ανταμυφθή επαξίως -
Της παππαδιάς ο μούναρος κοιμάται δίχως έννοια μακρίνανε οι τρίχες του σαν του παππά τα γέννεια
Σακελλαριάδης, Χ. (1919) -
Της παππαδιάς ο μούναρος χειμώνα δε φοβάται γιατ' έχει τα μαλλιά μακρυά σαν του παππά τα γέννεια
Σακελλαριάδης, Χ. (1919) -
Τι έχω, τι καλό χω γέρον άντρα πόχω
Σακελλαριάδης, Χ. (1919)Οι δυό ούτοι στίχοι απεσπάσθησαν κατά πάσαν πιθανότητα εκ περιγελαστικού άσματος καιούτω μετέστησαν εις παροιμίαν ήτις λέγεται επί μεγάλης κακοτυχίας -
Τι να κάνη ένα αυγό στου άρρωστο και πέντε στη λεχώνα
Σακελλαριάδης, Χ. (1919)Λέγεται η παροιμία όταν ενώ παρίστανται μεγάλη ανάγκη τινός, εν τούτοις τούτω δίδονται μετά μεγάλης φειδούς. -
Τι περισσεύει από το λύκο να να'φαη η αλεπου
Σακελλαριάδης, Χ. (1919)Η παροιμία λέγεται δια να δηλωθώσι οι πλεονέκται άνθρωποι -
Τι τόθελα 'γω το βιολί δεν έπαιρνα την κάπα που κάνουνε τα δόντια μου 'δω ΄χαμου κράπα, κράπα
Σακελλαριάδης, Χ. (1919)Ερμηνεία: Λέγεται επί των πράττουτων τα όλες αντίθετα επάνω, άτινα απαιτούσιν αι περιστάσεις και ως εκ τούτον υποφέρουσι