Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Λιουδάκη, Μαρία"
-
Η γλυκειά η γλώσσα βγάζει το φίδι από την τρύπα
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Ο καλός τρόπος μερώνει και τον κακό -
Η γλυκειά η γλώσσα βγάνει το φίδι από τη γη
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακεί
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Λιουδάκη, Μαρία (1937) -
Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Το λέν για τους γλωσσάδες ως υβριστές -
Η γνώμη ντου τον άθρωπο, μισά τον κι αγαπά τον
Λιουδάκη, Μαρία (1939)Καθένας μόνος του δημιουργεί συμπάθειες ή αντιπάθειες. -
Η γρά δεν είχε διάολο κι ευρήκε 'να γουρούνι
Λιουδάκη, Μαρία (1937)Ερμηνεία: Λέγεται όταν βάζει κάποιος φαναριές στο κεφάλι του που θα μπορούσε να τις αποφύγη. -
Η γρά δεν είχενε δουλειά κι ευρήκε 'να γουρνάκι
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Η γρά σαν εγαστρώθηκεν, εσφιχτομανταλώθηκε
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Το λέν σε κείνους που άμα πάθουν το κακό φυλάγονται -
Η γρηά στο μεσοχείμωνο, θυμήθηκε καβούνι
Λιουδάκη, Μαρία (1938)Το λέν όταν πεθυμήση κάποιος κάτι παράκαιρα. Καβούνι = πεπόνι -
Η γριά κότα έχει το ζουμί
Λιουδάκη, Μαρία (1939) -
Η γριά σαν εγαμήθη, έσφιχτομανταλώθη
Λιουδάκη, Μαρία (1940) -
Η γυναίκα είναι κόλλα και θέλει από όλα
Λιουδάκη, Μαρία (1938) -
Η ευκή θεμελιώνει οίκο κι η κατάρα ξεθεμελιώνει οίκο
Λιουδάκη, Μαρία (1939)