Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κολίτσης, Ανδρέας Μ."
-
Η αγάπη εμ' πάνω στα σκατά τζι' αλλοί του πον να ππέση
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Η αγκαθκιά κάμνει αγκάθκια
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Η γλώσσα κόκκαλ' 'εν έσσιει τζιαι κόκκαλα τσακίζει
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Πρέπει να προσέχη τις πολύ δι εκείνο το οποίον θα εκστομίση -
Η καλή μέρα φαίνεται πουτό πρωΐ
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Η καμήλα έκαμεν καμηλίν ν' αλαφρώση τζι εκράτεν το τζιαι τζιείνον ειο την ράσσιην της
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται για κάποιον όστις προσπαθεί να δημιουργήση κάτι για να ανακουφισθή, αλλά συμβαίνει όλως διόλου το αντίθετον -
Η κούζα πα πολλές φορές στην βρύσην, μα μια φορά έρκεται τσακκισμένη
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Η κουφή κουφούδκια κάμνει
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Δηλαδή αναλόγως των γονέων, είναι και τα παιδιά -
Η κρυάδα μπαίνει με το σατσίν τζαί γκαίνει με το βελόνιν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Σατσίν = σάκκος -
Η ορκή σου στάρκα όρη τζιαι στάρκα βουνά αφέντη μου
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται επί θεομηνίας -
Η ορκή του Θεού κατεβαίνει που τα τζιεραμίδκια
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται επί απροόπτου συμφοράς -
Η πελλάρα εν' εφτά λογιών
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Ήρταμεν στο ψιυνηίν ψαι εξιχάσαμεν να φέρουμεν μπαρούτιν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Για ένα που ενώ πηγαίνει να εκτελέση μίαν εργασίαν, ξεχνά να πάρη τα χρεαζόμενά του -
Ήρταν τ΄άρκα να φκάλουν τα ήμερα
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Ερμηνεία: Λέγεται όταν κάποιος, ο οποίος έρχεται εκ την υστέρων, προσπαθή να λάβη την θέσιν τινός, όστις ευρίσκετο εκεί εκ των προτέρων. Άρκος = άγριος, Φκάλλω = εκβάλλω, ηβάλλω, φκάλλω -
Ηύρες φαϊ φάε, ξύλον φύε
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951) -
Θεωρίαν επισκόπου, και καρκιάν μυλωνά
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν ένας εξωτερικώς φαίνεται καλός, εσωτερικώς δε είναι κακός -
Θωρεί τον σαν θωρεί η αίγια το μασσιαίριν
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Λέγεται επί ενός αντικρύζοντος τον εχθρόν του -
Ίντα που ν' ο κάουρας, τζίνταν η μαειργά του
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)Όταν πρόκειται για ασήμαντα πράγματα -
Κάθε πουλλίν με την φωνήν του σσιαίρεται
Κολίτσης, Ανδρέας Μ. (1951)