Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Κυρμιζάκη, Αγλαΐα"
-
Τα πλούτη πάνε κι' έρχονται κι' άνθρωπος δε φτωχαίνει τα κάλλη κι' η παλληκαριά γκάβγει μα δε γαέρνει
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930) -
Τα φάνε τα κάλλη μου, τα ρούχα η – ομορφιά μου και τα καλλά τα άρματα είν' η παλληκαριά μου
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930) -
Τα φάνε τα κάλλη μου, τα ρούχα η – ομορφιά μου και τα καλλά τα άρματα είν' η παλληκαριά μου
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930) -
Τη ράχι μου πυρομάχι
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1938)Το λένε στους κυνηγούς, που από πρώτα είναι βέβαιοι για την αποτυχία τους, δηλαδή να χρησιμοποιήσης τη ράχι μου για τζάκι να μαγειρέψης το κυνήγι που θα βρης -
Τίμια πορπάτα κι' όσο θέλεις πάτα
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930) -
Το βερεσέ κρασί δύο φορές μεθεί
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930) -
Το διπλό κρασί κι οι διπλές ραβδές ζαράρι δεν κάνουνε
Κυρμιζάκη, ΑγλαΐαΚατά το “ο βρεγμένος βροχή δε φοβάται” -
Το ήμερο αρνί τρώει πολλώ μανάδω γάλα, τ' άγριο καμιάς
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930) -
Το κακό αντρίτσι, όλο γρίτζι
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930)Λέγεται για τον ανίκανο για μια εργασία, για κείνον που ολοένα μουρμουρίζει -
Το μη θάψης μην απελπίζης
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα -
Το μήλο θα πέση στην μηλιά από κάτω
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930) -
Το μυριστικό απίδι την τιμή που έχει δίδει
Κυρμιζάκη, ΑγλαΐαΜε την έννοιαν πως τα προτερήματα πάντοτε φαίνονται -
Το πρώΐμο σπαρμένο είναι και πρόθυμο
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930) -
Τό βερεσέ κρασί δυό φορές μεθεί
Κυρμιζάκη, Αγλαΐα (1930)