Πλοήγηση ανά Συλλογέα "Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ."
-
Ο Χριστός και η γίδα
Όντας οι στρατώτες τσακώσανε τον Χριστό για να τουν κριμάσουν, μίνα κόρμπα γίδα, που βόσκαγε κεί πλάι, σήκουσι την ουρά της, κουπρίστηκε και βέλαξε. Τότες ου Χριστός γύρισε κατά τη γίδα και την κατηράσθη. Απ' τον κιρό εκείνο η ουρά τσι γίδας απόμνει σι απάνου. Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948) -
Ουραγκίνα
Όντας ου ήλιους βασιλέψει στουν τόπου αφτόν, που οι Γαρδικιώτες νοματίζουν ουραγκίνα, ου τόπους παίρνει μια βάψη γαλάχια, σαν τουν ουρανό. Ιένας παππούς Γαρδικιώτης ελεί πως μιγάλο θάμα θα γείνει.Μια γριά έλεϊ πως πείσμουσε ου θεός για τσ' αμαρτίες μας κι θα μας κάψει. Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948) -
Στρίγγλες
Οι χωριάτες τ’ Ασπροποτάμου, φαντάζουνται τις Στρίγγλες, σαν φτερωτά άσχημα και ελεεινά τέρατα, που πετώντας τριγυρίζουν στις κούνιες των μικρών παιδιών, για να ρουφήξουν και χορτάσουν από το αίμα τους. Κάθε αρρώστεια των παιδιών αποδίνεται στη καταστρεπτική τους επίδραση. Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948) -
Λούτσα
Οξιές πανώριες, καλύπτουν ένα απόμερο βουνό της Παλιοκαριάς. Στη μέση απ’ τις οξιές ανοίγεται μεγάλη λούτσα, γεμάτη νερό, μες την οποία λουζότανε τα ζαρκάδια. Λένε πως ένα τσοπάνης, κρυμμένος στις φυλλωσιές οξιάς, είδε νάρχουνται στη λούτσα Νέραϊδες, να λούζονται και να παίζουν με τα ζαρκάδια. Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948) -
Ντάπιες
Οχυρά καμωμένα από μεγάλες πέτρες, μισοσκεπασμένες από χώματα, σώζουνται στην Περιφέρεια του Ντουσίκου. Στο μέρος τούτο, στην επανάσταση του 1854, οχυρώθηκε ο Χατζηπέτρος. Υπάρχει παράδοση, ότι ο Χατζηπέτρος καβάλλα στ’ άλογό του τριγυρνάει κάποτε κάποτε, στο πρόχωμα, φωνάζοντας και δίνοντας διαταγές. Χατζηγάκης, Αλέξανδρος Κ. (1948)